Don’t judge a song by its cover (deel 3)

Onlangs kwam ik via een Google-moment terecht op een forum waarin de beste nummers uit de jaren '80 werden besproken. Het was een prettige lijst, maar de volgende uitspraak viel me op:

"RAF – Self Control, slechte cover van het originele meganummer van Laura Branigan." Bron: http://forum.fok.nl

RAF
RAF is een Italiaanse zanger die in werkelijkheid Raffaele Riefoli heet. In 1983 brengt hij samen met componisten Giancarlo Bigazzi en Steve Piccolo zijn eerste single Self Control uit. RAF is met name in zijn thuisland ontzettend populair. Uitzonderingen hierop zijn Self Control en het optreden tijdens het Eurovisiesongfestival in 1987 waar hij samen met Umberto Tozzi het nummer Gente di mare vertolkt.

Branigan
Laura Branigan daarentegen is wel alom in Europa bekend, met name voor haar covers. Zo nam ze eerder Umberto Tozzi's Gloria en Ti Amo voor haar rekening. Direct na de release van RAF's Self Control vertaalden producers Robbie Buchanan en Harold Faltermeyer het nummer voor Laura. Beide versies stonden tegelijkertijd in de hitlijsten, maar de cover van Branigan won ruimschoots van het origineel en werd een wereldhit. Sindsdien is Self Control onlosmakelijk met haar naam verbonden.

Eigen nummers
Ironisch genoeg had Branigan ook een paar minder succesvolle 'eigen' nummers die later als cover wel een grote hit werden. Zo schreef Michael Bolton in 1983 voor haar het nummer How am I supposed to live without you en behaalde in 1990 met zijn eigen versie een grote hit. I found someone uit 1986, ook mede geschreven door Bolton, werd in 1987 een klassieker voor Cher.

Een cover gecoverd
Ruim twintig jaar later wordt er nog steeds dankbaar gebruik gemaakt van Self Control. Luister maar eens naar Caramella, Infernal, Royal Gigolos, Hoodys, Naudo, Blue Life of de Spaanse zangeres Soraya.

Hoezo "RAF, een slechte cover van het originele meganummer van Laura Branigan"?

Ga terug naar de Homepage