You're a slave to money, then you die

Op 13 februari j.l. maakte Jan Smeets de programmering voor Pinkpop 2008 bekend. Grote verrassing: The Verve, de britpop band die in 1997 wereldwijd furore maakte met het veelgeprezen album Urban Hymns .

Met het uitbrengen van dit album was The Verve eind jaren negentig even één van de grootste bands ter wereld, maar tegelijkertijd ook betrokken bij één van de meest dramatische plagiaatkwesties allertijden.

Andrew Oldham
Producer, manager en schrijver Andrew Oldham, werd begin jaren zestig manager van het beginnende bandje The Rolling Stones. Oldham bracht de carrière van The Stones zowel financieel als publiekelijk in een stroomversnelling. Hij leerde ze onder andere hun eigen nummers te schrijven en bedacht het bad-boy image als tegenpool van The Beatles.

Naast zijn werk voor The Rolling Stones ontwikkelde Oldham ook zijn eigen muzikale kwaliteiten. Zo coverder hij met Andrew Oldham Orchestra nummers van The Stones en de legendarische producer Phil Spector.

Zijn succes groeide explosief met de carrière van The Stones. Geïnspireerd door de flamboyante stijl van producer Phil Spector gedroeg hij zich steeds meer buitensporig met veel make-up, zonnebrillen en vooral heel veel drugsgebruik.

Dat drugsgebruik leidde uiteindelijk tot de breuk met The Rolling Stones. Oldham zorgde ervoor dat de teruggetrokken Mick Jagger zich meer op de voorgrond opstelde ten koste van bandlid Brian Jones. Jagger werd zo het boegbeeld. Maar eenmaal aan de top had hij genoeg van het drugsggebruik van Oldham en zijn wispelturige gedrag. Oldham verliet The Stones in 1965 en Allen Klein maakte handig van de situatie gebruik en werd de volgende manager.

Allen Klein
Platenbaas en zakenman Allen Klein was in de jaren zestig een beruchte manager van artiesten zoals Bobby Darin en Sam Cooke en gevreesd om zijn slinkse manier van het verwerven van muziekrechten. Het was Klein die de muziekwereld veranderde door als eerste manager zich te bemoeien met de onderhandelingen tussen de artiest en de platenmaatschappij. Een rol die hij in 1963 als manager van Sam Cooke bedacht.

Mick Jagger was zodanig onder de indruk van de kwaliteiten van Oldham dat hij hem introduceerde aan Paul McCartney. Jaren later werd Klein de manager van The Beatles.

Zijn carrière bij The Rolling Stones duurde niet lang. Eind jaren zestig begon Jagger toch te twijfelen aan de oprechtheid van Klein. Jagger en Richards regelden in de tussentijd steeds meer hun eigen zaken en gingen produceren onder de naam The Glimmer Twins. Klein was niet meer nodig waarop de eigenzinnige manager een rechtszaak aanspande. Om zo snel mogelijk van hem af te zijn, gaven the Stones hem de rechten van alle nummers voor 1971. Klein accepteerde het aanbod en belegde de rechten in zijn bedrijf ABKCO .

Dankzij Klein's sluwe zakeninstict bezit ABCKO tegenwoordig een grote hoeveelheid rechten van artiesten zoals Sam Cooke, The Rolling Stones, The Animals, Herman's Hermits, Marianne Faithfull, The Kinks, Chubby Checker The Righteous Brothers en The Ronettes. ABCKO staat erom bekend een agressief beleid te voeren rondom het beheer van zijn rechten. Iets waar The Verve ook snel achter kwam.

The Verve
The Verve (originele naam Verve) werd in 1989 opgericht door Richard Ashcroft, Nick McCabe, Simon Jones en Peter Salisbury. Bassist Simon Tong sloot zich in een later stadium aan. Met hun psychedelische muziek kreeg de band al snel naam en in 1992 verscheen het eerste album 'Verve EP'. Op 29 september 1997 werd het succesvolle album Urban Hymns uitgebracht.

De eerste single van dat album was Bittersweet Symphony waarmee ze hun hoogste notering in de Amerikaanse hitparade behaalden. Het nummer, geschreven door Richard Ashcroft, bevat een sample van The Last Time, van een opname van het Andrew Oldham Orchestra dat de gelijknamige single van The Rolling Stones uit 1965 coverde.



Oorspronkelijk had The Verve toestemming gekregen om een klein gedeelte van de sample te gebruiken. Toen het nummer wereldwijd een succes werd, protesteerde Allen Klein toch. Klein was van mening dat The Verve een te lange sample gebruikte. Oordeel zelf in onderstaande video.



The Verve verloor de rechtszaak en was in de veronderstelling dat ze de helft van de royalties moesten afgedragen. Dat liep anders. Aangezien de single en het album al in de winkels lagen en massaal verkocht werden, zag Klein zijn kans en eiste of 100% van de royalties van Bittersweet Symphony of alle cd's uit de handel. The Verve koos voor het eerste en moest alle rechten van het nummer afstaan. Sindsdien zijn Keith Richards en Mick Jagger de componist van Bittersweet Symphony.

The Verve hield financieel helemaal niets aan het nummer over. Maar daarmee was de ellende nog niet voorbij.

Grammy Awards
In 1998 werd Bittersweet Symphony genomineerd voor een Grammy Award in de categorie beste nummer van het jaar. Aangezien ze de rechtszaak hadden verloren werd niet The Verve genomineerd maar het duo Keith Richards en Mick Jagger.

Andrew Oldham
Andrew Oldham zat in de tussentijd ook niet stil en zag hoe Allen Klein geld verdiende aan The Verve. Aangezien Bittersweet Symphony een sample gebruikte van zijn Andrew Oldham Orchestra, spande ook hij een rechtszaak aan en The Verve verloor wederom...

Reclame, Reclame
In de tijd dat Bittersweet Symphony een hit werd, wilde sportgigant Nike het nummer voor een reclame campagne gebruiken. Ashcroft, wars van reclame, weigerde het aanbod. Maar toen eenmaal de rechten van eigenaar wisselde probeerde Nike het weer. Klein zag de inhoud van zijn bankrekening stijgen en stemde toe. Zodoende begeleidde het nummer de “I can” Nike commercial, tot grote frustratie van The Verve. Niet alleen hadden ze geen zeggenschap meer over hun eigen nummer maar verdienden ze er wederom helemaal niets aan.



Ook automerk Vauxhall toonde interesse en Klein was wederom hulpvaardig om het nummer te verkopen met een tweede reclamecampagne tot gevolg. Dit leidde er toe dat Ashcroft op het podium aan zijn publiek verkondigde vooral geen Vauxhall te kopen omdat het k.t auto's waren.

Oorsprong
Het meest trieste aan dit verhaal is echter dat Jagger en Richards ook niet de oorspronkelijke bedenkers van The Last Time zijn. Hun versie is geïnspireerd op de gospel This may be the last time van The Staples Singers uit 1954. Een duet van vader Pops Staples en dochter Mavis. The Staples Singers hebben hiervoor nooit royalties ontvangen en daar is een reden voor. De oorspronkelijke versie van dit lied is een zogenaamde 'traditional' wat betekent dat niemand de rechten erover heeft. Het staat buiten kijf dat de Stones zich hebben laten inspireren door de versie van The Staples Singers, maar geen rechten is geen geld.



In 1998 besloot The Verve mede door het vele drugsgebruik, ruzies en de plagiaatkwestie uit elkaar te gaan. Negen jaar later, op 26 juni 2007, werd bekend gemaakt dat ze weer bij elkaar kwamen. Er volgde een korte Engelse tour die binnen 20 minuten uitverkocht was. Eind 2008 verschijnt de nieuwe cd en op zaterdag 31 mei staan ze op Pinkpop.

Bron: Wikipedia, Songfacts.

Ga terug naar de Homepage

Lees verder